نفت و گاز

تأسیسات نفت و گاز در طول فرآیندهایی مانند استخراج، پالایش، تصفیه گاز و فشرده‌سازی، آلاینده‌های متنوعی - مانند گرد و غبار ساینده، هیدروکربن‌ها، مایعات معلق، گازهای اسیدی (مانند H₂S، CO₂) و VOCs - تولید می‌کنند. سیستم‌های فیلتراسیون از تجهیزات محافظت می‌کنند، یکپارچگی فرآیند را تضمین می‌کنند، سلامت کارگران را تضمین می‌کنند و از رعایت مقررات در استانداردهای جهانی مانند API، ISO و NACE پشتیبانی می‌کنند.

اپراتورها معمولاً از فیلترهای انعقادی برای حذف غبار روغن و آئروسل‌های مایع، از بسترهای کربن فعال برای حذف H₂S، VOCها و بو، و از فیلترهای عمقی یا ذرات برای حذف آلاینده‌های جامد مانند شن، زنگ و رسوب استفاده می‌کنند. سیستم‌های چند مرحله‌ای، انعقادکننده‌ها قبل از بسترهای کربنی و جداکننده‌های تخصصی در پیکربندی‌های مدرن استاندارد هستند.

سیستم‌های کربن فعال برای حذف آلاینده‌های ناچیز ضروری هستند. آن‌ها هیدروکربن‌ها، ترکیبات گوگرد، VOCهای بودار و روغن‌های روان‌کننده کمپرسور را با راندمان بالا - اغلب تا 99.9999 % - جذب می‌کنند، به خصوص هنگامی که برای جلوگیری از بارگذاری بیش از حد بستر کربن، از قبل فیلتر شده باشند. این سیستم‌ها به طور گسترده در تصفیه گاز و تصفیه هوای آلوده پالایشگاه استفاده می‌شوند.