تصفیه فاضلاب

تأسیسات تصفیه فاضلاب در طول فرآیند غربالگری، تصفیه بیولوژیکی و جابجایی لجن، گازهایی مانند سولفید هیدروژن (H₂S)، آمونیاک (NH₃)، ترکیبات آلی فرار (VOCs) و متان منتشر می‌کنند. این انتشارات می‌توانند باعث ایجاد بوهای نامطبوع، خطرات سلامتی، تسریع خوردگی تجهیزات و عدم رعایت مقررات شوند. سیستم‌های تصفیه مؤثر، محیط کار ایمن‌تر و هوای خروجی تمیزتری را تضمین می‌کنند.

تأسیسات پیشرفته، از بیوفیلترها یا فیلترهای چکنده زیستی برای تجزیه بیولوژیکی آلاینده‌های بودار و VOC با استفاده از فعالیت میکروبی روی محیط‌های بسته‌بندی‌شده استفاده می‌کنند. این فیلترها اغلب با سیستم‌های کنترل رطوبت و pH از قبل آماده‌سازی می‌شوند. فیلتراسیون کربن فعال برای تصفیه جریان‌های VOC غلیظ یا غیر قابل تجزیه بیولوژیکی استفاده می‌شود. گاهی اوقات از اسکرابرهای شیمیایی برای خنثی‌سازی گازهای خورنده استفاده می‌شود. رویکردهای ترکیبی - مانند جذب کربن در پایین‌دست بیوفیلترها - به طور فزاینده‌ای رایج شده‌اند.

بیوفیلترها از بسترهای متراکم (مانند کمپوست، تراشه‌های چوب یا محیط‌های مهندسی‌شده) استفاده می‌کنند که در آن‌ها میکروارگانیسم‌هایی زندگی می‌کنند که ترکیبات بودار را به آب، دی‌اکسید کربن و زیست‌توده متابولیزه می‌کنند. هوا به طور یکنواخت در لایه‌ها توزیع می‌شود و رطوبت کنترل‌شده و آبیاری، فعالیت میکروبی را تضمین می‌کند. این سیستم‌ها اغلب با پیش‌اسکرابرها یا کنترل مه جفت می‌شوند تا رطوبت را متعادل کرده و از گرفتگی جلوگیری کنند.